آسمان هشتم

دور از دیار تو به غمم مبتلی ولی...

ساعات خوب زندگی ام در حرم گذشت!

لحظه هایی هست که دلم واقعاً برایت تنگ می شود

من اسم این لحظه ها را “همیشه” گذاشته ام

من با تو زندگی نکنم پیر می شوم
بی تو من از جوانی خود سیر می شوم

من در شعاع پرتو شمس الشّموسیَت
بی اختیار پیش تو تبخیر می شوم

آیینـ ه کاریِ حرمَت ذرّه پروری ست
من در رواقِ چشمِ تو تکثیر می شوم

من گریـه ام گرفتـه کمی هم بـه من بخند
دارم بـه پایِ خویش سرازیر می شوم

یک شب نشد کـه بی گـُنَه آیم زیارتت
اما دوباره پیش تو تقدیر می شوم

آن نامـه ام کـه از سَر تعجیل و اضطراب
بر بال کفتران تو تحریر می شوم

وقت ورود در حَرَمِ تو هوایی ام
وقت خروج تازه زمین گیر می شوم

باتشکر از "تنهاترین زائر"

باتشکر از زائر بارانی

جایی در این دنیا
گدایان از همه غنی ترند...
زیارتگاه ثروتی بی نهایت
که رویا ها را به حقیقت می کشاند
نقشه گنج
نه توس
که در قلب عاشقان رضاست...

گاهی برای پریدن ...

آسمان کم است

  یا صحن قدس باید و یا گوشه حرم...‎

اگر به جرم محبت کشند بر دارم

غمی مباد طنابش چو تار موی تو باشد

تمام دار و ندارم فقط تویی سلطان

که هر چه هست به رویم ز آبروی تو باشد

روزی دو ســاعت آه پــشت پنجره فولاد

لــطــفا برای گـــریه هــایم شانه بنویســید

اینجاســـت داروخانه تـــضـــمینی عـــالم

این جملــــه را بالای ســـــقاخانه بنویسید

هر روز اگـــــر امـکان ندارد لااقل آقـا

توفیــــق این درگـــاه را ماهانه بنویـــسید

نامــــــــــــــم میان زائــــــــران توست

زائـــــر اگر هم نیستـــــم، دیوانه بنویسید

مــــشهد، حرم یک عمر پشت پنجره فولاد

جای مــــــسکن هم برایم دانـــــه بنویسی

"باتشکر از آشنای غریب"